o jednym z miast

miało być pięknie powstały zakłady

dzieci cieszyły się na nowe spodnie

mamy piekły drożdżówki i strucle

mężczyźni w koszulach tak biało białych

krawatach w paski i cętki

pan Farben obejrzał hale dokładnie

i krokiem twardym zstąpił ze schodów

a stukot obcasów nie wróżył nic jeszcze

jak nic nie wróżyło to lato

dziadkowie mądrości głosili uczone

a babcie oplotły przybyszów

ksiądz po łacinie się modlił za przemysł

wójt lepił już dziurę w budżecie

jesieni nie złotej lecz czerwonej krwawo

nic nie wróżyło w tym mieście

daleko już myślał już ktoś o milionach

co będą przynosić miliony

i widział jak pręty - śmierci ramiona

na robotnikach się zaciskały

i widział dzieci zabite zbiedzone

ich matki wykorzystane

i mężczyzn w łachmanach tak szaro żadnych

w pasiakach pod łańcuchami

i żołnierz obejrzał prycze dokładnie

i krokiem żelaznym przygniatał kark

i starcy dla siebie grób wykopali

a babcine trupy rozdarły psy

księdza sutannę spalono na stosie

wójt z kulą w czole pod krzyżem leży

a łomot fal morskich nie wróżył nic

i nic nie wróżyło lato

i przemysł jeszcze dobrze kwitł

i nikt nie poradził nic na to